القاء کالوس و تراریزش ژنتیکی در ارغوان (Cercis griffithii Boiss.) به‌کمک آگروباکتریوم تومه‌فاشینس

ارغوان (Cercis spp.) به‌دلیل ارزش زیبایی‌شناختی، در جنگل‌داری شهری از اهمیت بالایی برخوردار است، اما برخی صفات نامطلوب استفاده از آن را با محدودیت مواجه کرده‌اند که می‌توان آنها را از طریق مهندسی ژنتیک اصلاح کرد. در این مطالعه، ریزنمونه‌های کوتیلدون و ساقة گیاهچه‌های درون‌شیشه‌ای ارغوان در محیط کشت MS حاوی غلظت‌های مختلفی از تنظیم‌کننده‌های رشد به‌منظور القاء کالوس کشت شدند. سویه‌های EHA105 و AGL1 آگروباکتریومتومه‌فاشینس با پلاسمید pCAMBIA2301 ناقل ژن‌های nptII و gus، به‌ترتیب عامل ایجاد مقاومت به آنتی‌بیوتیک کانامایسین و تولیدکنندة پروتئین آنزیمی گزارشگر β–گلوکورونیداز، بر پایة دو روش کلرید کلسیم و تریس تراریزش شدند. سپس سلول‌های کالوس و جنین زایگوتی بالغ با تراکم‌های مختلفی از سویه‌های مختلف آگروباکتریومدر دو شرایط خلأ و غیرخلأ تلقیح گردیدند. نتایج نشان داد که افزودن 4/22 و 1/9 میکرومول تو، فور– دی کلروفنوکسی‌استیک اسید (2,4–D) به محیط کشت به‌ترتیب با 92 و 97 درصد، بهترین نتیجه را برای کالوس‌زایی از ریزنمونه‌های کوتیلدون و ساقه به‌دنبال داشت. غلظت بهینة آنتی‌بیوتیک کانامایسین برای انتخاب بافت و سلول‌های تراریخته تعیین شد. همچنین نتایج نشان داد که استفاده از سویة AGL1 با تراکم نوری 8/0 در شرایط خلأ بیشترین درصد تراریختی بدست آمد. سنجش هیستوشیمیایی ژن گزارشگر و تجزیه و تحلیل مولکولی، ادغام ژن انتقالی در ژنوم شاخساره‌های حاصل از رشد جنین و کالوس القاء شده از این شاخساره‌ها را تأیید کرد. سیستم تراریزش آگروباکتریومی که برای اولین بار در این گزارش توصیف شده است می‌تواند مسیری کارآمد را برای تولید درختان C. griffithiiتراریخت با استفاده از جنین زایگوتی به‌عنوان ریزنمونه ارائه دهد.